ஒரு சின்ன பூனை, மெதுவாக நடந்து, சத்தமே இல்லாம ஒரு ரகசிய இடத்துக்கு போயி, அங்க நடக்கிற முக்கியமான பேச்சை ஒட்டு கேக்குதுனு நினைச்சு பாருங்க. இது நம்ம ஊரு சினிமாவுல வருகிற காமெடி சீன் மாதிரி தெரியுது இல்ல? ஆனா இது உண்மையில நடந்துச்சு 1960-களில் அமெரிக்காவோட சிஐஏ (Central Intelligence Agency) ஒரு பூனைய உளவாளியா மாத்த முயற்சி பண்ணுச்சு. இதன் பெயர் “ஆப்பரேஷன் அக்யூஸ்டிக் கிட்டி”. இது ஒரு பைத்தியக்காரத்தனமான ஐடியா , பூனைக்கு உள்ள மைக், ரேடியோ, ஆன்டென்னா எல்லாம் பொருத்தி, ரஷ்ய ஆளுங்க பேசுறத ஒட்டு கேக்கலாம்னு பிளான். ஆனா இது நம்ம ஊரு பூனை மாதிரி சும்மா உட்கார்ந்து கேக்குமா? வாங்க, இந்த வேடிக்கையான, ஆனா சோகமான கதையை பாப்போம்.

1960-கள்ல அமெரிக்காவுக்கும் ரஷ்யாவுக்கும் இடையில “பனிப்போர்” சூடா இருந்துச்சு. ரஷ்ய ஆளுங்க என்ன பேசுறாங்க, என்ன பிளான் பண்றாங்கனு தெரிஞ்சுக்க சிஐஏ-க்கு ரொம்ப ஆர்வம். ஆனா அவங்க பக்கத்துல ஆளுங்கள அனுப்ப முடியாது. அப்போ ஒரு புத்திசாலி (இல்ல பைத்தியக்காரன்) யோசிச்சான்: “பூனைய பயன்படுத்தலாமே!” பூனை சின்னதா இருக்குறது நால, யாரும் சந்தேகப்பட மாட்டாங்க, எங்க வேணா போகும். நம்ம ஊருல பூனை வீட்டுக்குள்ள சத்தமில்லாம நுழையுற மாதிரி, இவங்க ரஷ்ய தூதரகதுக்கு அருகில் போயி உட்கார்ந்து பேச்ச கேக்கும்னு நினைச்சாங்க.

இது சும்மா பூனைய விட்டு விளையாட்டு பண்ணுறது இல்ல இதுக்கு பெரிய திட்டம் பெரிய செலவு ஆனது. ஒரு பூனைய எடுத்து, அதுக்கு ஒரு மணி நேர ஆப்ரேஷன் பண்ணாங்க. காதுல ஒரு சின்ன மைக்ரோஃபோன் பொருத்தினாங்க, தலையோட அடிப்பகுதில ஒரு ரேடியோ டிரான்ஸ்மிட்டர் வச்சாங்க, அதோட முடியில் ஒரு மெல்லிய ஆன்டென்னாவ தைச்சாங்க. இப்போ இந்த பூனை ஒரு நடமாடுற “ரெக்கார்டர்” மாதிரி ஆயிடுச்சு. சிஐஏ ஆளுங்க நினைச்சாங்க, “இது ரஷ்ய ஆளுங்க பக்கத்துல உட்கார்ந்து பேச்ச ரெக்கார்ட் பண்ணி அனுப்பும்”னு. இதுக்கு சுமார் 20 மில்லியன் டாலர்  செலவு பண்ணாங்கனு சொல்றாங்க. நம்ம ஊரு பணத்துல சொன்னா, கோடிக்கணக்குல செலவு!

இப்போ பூனைக்குள்ள மைக் எல்லாம் பொருத்திட்டாங்க, ஆனா ஒரு பிரச்சனை பூனைய யாரு கட்டுப்படுத்துவது ? நம்ம ஊரு பூனைய பாத்திருக்கீங்களா அது எங்க வேண்டுமானாலும் போகும், ஆனா “இங்க உட்காரு”னு சொன்னா கேக்காது. சிஐஏ ஆளுங்க இதுக்கு ஒரு பயிற்சி கொடுத்தாங்க. பூனைய சின்ன தூரம் நடக்க வைக்க, ஒரு இடத்துக்கு போக சொல்லி பழக்கினாங்க. ஆனா பூனைக்கு பசி, சோம்பேறித்தனம் எல்லாம் இருக்கே! சில சமயம் அது சும்மா எங்காவது போயி படுத்துக்கும். இதுக்கு என்ன பண்ணாங்க? மறுபடி ஒரு ஆப்ரேஷன் பூனையோட பசிய அடக்குற மாதிரி அதோட மூளையில Wire பொருத்தினாங்க. இப்போ பூனை கொஞ்சம் கேக்க ஆரம்பிச்சுது, ஆனா முழுசா இல்ல.

எல்லாம் சரி செய்த பிறகு, சிஐஏ ஆளுங்க முதல் திட்டத்தை தீட்டினார்கள். வாஷிங்டன் டி.சி-ல ரஷ்ய தூதரகம் பக்கத்துல ஒரு பூங்கா இருக்கு. அங்க ரெண்டு ஆளுங்க பேசிட்டு இருந்தாங்க. சிஐஏ ஆளுங்க ஒரு காரில் பூனைய எடுத்துட்டு வந்து, “போயி அவங்க பேச்ச கேளு”னு விட்டாங்க. பூனை காரில் இருந்து இறங்கி, சாலையை கடக்க ஆரம்பிச்சுது. ஆனா அடுத்த நிமிஷம் பூம்! ஒரு டாக்ஸி வந்து பூனைய அடிச்சுடுச்சு. அவ்வளவு தான் 20 மில்லியன் டாலர் பூனை, ஐந்து வருஷ பயிற்சி, எல்லாம் ஒரு நொடில முடிஞ்சு போச்சு. சிஐஏ ஆளுங்க காரில் உட்கார்ந்து பாத்துட்டு, “அடப்பாவி!”னு தலையில அடிச்சுக்கிட்டாங்க.

நம்ம ஊரு பூனைய நீங்க பாத்திருப்பீங்க அது யாருக்கும் அடங்காது. சிஐஏ ஆளுங்க இத புரிஞ்சுக்கல. பூனைக்கு சுதந்திரம் தான் முக்கியம் அது உங்களுக்கு வேலை பண்ணுறதுக்கு பதிலா, தன் இஷ்டத்துக்கு திரியும். இதோட, இந்த தொழில்நுட்பம் ரொம்ப சிக்கலானது பேட்டரி சின்னதா இருந்ததால ரெக்கார்டிங் நேரம் கம்மி, பூனைக்கு உள்ள வச்சதால அதோட நடமாட்டம் சில சமயம் பாதிக்கப்பட்டுச்சு. மேலும், ரஷ்ய ஆளுங்க பக்கத்துல பூனை உட்கார்ந்தாலும், அவங்க பேச்ச முழுசா புரிஞ்சுக்க முடியுமானு சந்தேகம். எல்லாத்தையும் சேர்த்து, 1967-ல இந்த திட்டத்தை தூக்கி குப்பையில போட்டாங்க.

சிஐஏ ஆளுங்க ஒரு ரிப்போர்ட் எழுதினாங்க அதுல பாதி வார்த்தை கருப்பு மையால மறைக்கப்பட்டிருக்கு . ஆனா அவங்க சொன்னது இதான்: “பூனைய சின்ன தூரம் நடக்க வைக்க முடியும், ஆனா இது நம்ம உளவு வேலைக்கு பயன்படாது.” அதாவது வேலைக்கு ஆகாது”னு ஒத்துக்கிட்டாங்க.

நம்ம ஊருல இத பாத்தா என்ன சொல்லுவோம்? “அடேங்கப்பா, பூனைய இப்படியும் பயன்படுத்துவாங்களா?”னு ஆச்சரியப்படுவோம். சிலர் “இது எல்லாம் பைத்தியக்காரத்தனம்”னு சிரிப்பாங்க. ஆனா ஒரு விஷயம் உண்மை பூனைக்கு இந்த உலகத்துல யாரையும் பயம் இல்ல, யாருக்கும் அடிமையும் இல்ல. சிஐஏ ஆளுங்க இத புரிஞ்சுக்காம, பூனைய உளவாளியா மாத்த பாத்து, கடைசில டாக்ஸிக்கு முன்னாடி தோத்து போயிட்டாங்க.

“ஆப்பரேஷன் அக்யூஸ்டிக் கிட்டி” ஒரு பைத்தியக்கார ஐடியாவா ஆரம்பிச்சு, சோகமா முடிஞ்ச கதை. 20 மில்லியன் டாலர், ஐந்து வருஷம், ஒரு பூனையோட உயிரு எல்லாம் ஒரு டாக்ஸி அடில முடிஞ்சுது. இதுல இருந்து ஒரு பாடம் தெரியுது பூனைய நம்பி பெரிய பிளான் போடுறது நம்ம ஊரு சொல்ற மாதிரி “புலிய வால புடிச்சு இழுக்கிறது” மாதிரி. அடுத்த தடவை உங்க வீட்டு பூனைய பாத்தா, “டேய், நீ சிஐஏ ஆளா இருப்பியோ?”னு கேட்டு சிரிச்சுக்கோங்க!